Berlijn en omgeving

Geplaatst op maandag 06 mei 2019 @ 11:32 , 46 keer bekeken

Mijn eerste trip maakte ik met een familielid. En met een busreis. Nu dacht ik altijd, met wat vooroordelen kennelijk, dat het voor oudere mensen was maar er waren ook genoeg jongeren die kennelijk voor een eerste kennismaking met de stad voor deze optie kozen.
De firma waarmee wij gingen pikte ons op om 6.00 in Groningen. (Er zaten al mensen in de bus dus als u vóór dit punt instapt ná Drachten hou rekening met vroeg opstaan!). We gingen via nog 2 opstap punten die je al op kan geven bij de boeking naare en punt waar mensen van een andere reis over moesten stappen en wij kregen er weer bij.
Hier kwam ook de chauffeur op de bus die ons de hele reis (uitstekend) begeleide overingens. Na een aantal stops want tsja 1 chauffeur en maximaal 2 en half uur rijden moet je toch een stop houden. Bij Wolfsburg begon de chauffeur e.e.a te vertellen over de volkswagenfabriek en waarom er daar dus ook zoveel Kevers en de nu hippe VW busjes uit de jaren 60-70 rond reden. Bij de overgang waar de DDR ooit begon kregen we een uitgebreid verhaal over hoe het destijds ging. Buiten de zuilen waarin ooit het schild van de DDR hing en werden we gewezen op de gebouwen die er nog staan. Je kreeg vanaf daar anderhalf uur de tijd na een grensonderzoek van zo'n uur of 2 gemiddeld toestemming naar Berlijn te zijn. Was je te laat of te vroeg had je een probleem en kreeg je een boete. Een mooie melkkoe denk ik.. 

Effin wij kwamen rond 16.00 uur aan in Berlijn. De ringweg toonde nog niets van een stad maar dat kan komen omdat Berlijn qua oppervlakte bijna gelijk is aan de provincie Utrecht. We waren mooi op tijd en aangezien we 3 diners hadden bijgeboekt o.a. moesten we nog wat tijd zoek brengen. Waarna onze chauffeur ons via het oude en vervallen (en ook niet toegangelijk) Olympische dorp over de Jesse Owen Strasse naar het Olympische Stadion. Nog steeds in gebruik voor voetbalwedstrijden maar deze dag dus niet. Uiteraad zou ik haast zeggen werd ons nog even verteld dat Adolf Hitler niet zo blij was toen er een zwarte Amerikaan het ateliek won,in een groot wereldrecord, in plaats van zijn super geachte Arische ras. Omdat het toch een hele prestatie was werd de naam van de straat pas na Nazi-Duitsland aangepast en naar Jesse Owen vernoemd. En kreeg hij toch zijn eer.

Eenmaal op het plein voor het stadion konden we heel wat foto's maken. Er was helaas i.v.m het reeds geboekte diner geen tijd voor rondleidingen maar bij een volgend bezoek of bezoeken ga ik zeker weten naar binnen!

Waar namelijk het dorp vervallen is en gevaarlijk en daarom niet toegangelijk is het stadion nog in perfecte staat. Net als overingens het naast gelegen Hippisch gedeelte.

Hierna hadden we nog een diner en avond programma dat ik onder het kopje dag 1 zal bespreken